تعداد زيادی از سرويس های ويندوز به صورت پيش فرض فعال می گردند كه به برخی از آنها به منظور عملكرد صحيح سيستم نياز نمی باشد . در اولين فرصت می بايست اينگونه سرويس ها بررسی و نسبت به غيرفعال كردن سرويس های غيرضروری اقدام گردد .
برای آشنائی با سرويس های در حال اجراء از روش های متعددی استفاده می گردد . استفاده از از Service Applet ( دستيابی از طريق منوی Administrative Tools ) ، يكی از امكانات موجود در اين رابطه است . با استفاده از برنامه فوق می توان اطلاعات مناسبی در خصوص نام سرويس ، وضعيت آن و اين كه در زمان راه اندازی به چه صورت فعال و اجراء می گردد را مشاهده نمود . به منظور مشاهده جزئيات مربوط به يك سرويس می توان با كليك ( سمت راست ) بر روی سرويس مورد نظر ، صفحه Properties آن را فعال و جزئيات سرويس را مشاهده نمود .
برای توقف يك سرويس می توان از دكمه Stop استفاده نمود . در صورت عدم نياز به اجرای يك سرويس می توان از طريق گزينه Startup type آن را غيرفعال نمود.در صورت عدم اطمينان از ضرورت اجرای يك سرويس در زمان راه اندازی، می توان وضعيت اجرای آن را در زمان راه اندازی از طريق گزينه Startup type به Manual تغيير داد . در صورتی كه پس از راه اندازی سيستم به خدمات سرويس فوق نياز باشد ، می توان آن را به صورت دستی فعال نمود .
يكی ديگر از روش های تشخيص و مديريت سرويس های در حال اجراء ، استفاده از برنامه MsConfig است . برای اجرای برنامه فوق پس از فعال كردن جعبه محاوره ای Run ، از دستور MsConfig استفاده می گردد . ستون essential ضروری بودن وجود سرويس را برای سيستم نشان می دهد . توجه داشته باشيد كه تعداد زيادی از سرويس ها به عنوان سرويس های ضروری در پنجره System Configuration Utility نشان داده نمی شوند .
Index Service يكی از سرويس هائی است كه دارای نقشی غيرقابل انكار بر روی سرعت سيستم است . سرويس فوق محتوای هارد ديسك را به منظور جستجو و يافتن سريعتر فايل ها ايندكس می نمايد . در مواردی كه استفاده از فرآيند جستجو به منظور بازيابی اطلاعات يك امر حياتی باشد ( نظير وجود وب سايت ) ، استفاده از سرويس فوق توجيه پذير است و در غير اينصورت پيشنهاد می گردد كه به منظور بهبود كارآئی سيستم آن را غيرفعال نمود .
پردازه ها ی ناقص و يا دارای مشكل
تمامی پردازه های ناقص و يا دارای مشكل زمانی را از پردازنده خواهند گرفت كه در بسياری از موارد ممكن است زمان اندكی هم نباشد . درايورهائی كه به درستی طراحی نشده و يا عناصر باقيمانده حاصل از يك نصب ناموفق بر روی سيستم دو نمونه متداول از اينگونه پردازه ها می باشند .برای مشاهده پردازه های در حال اجراء می توان از Windows Task Manager استفاده نمود . هر پردازه كه درصد بسيار بالائی از زمان پردازنده را بدون هيچگونه دليل منطقی به خود اختصاص داده باشد ، احتمالا" از جمله پردازه هائی است كه ناقص و يا دچار مشكل شده است . در صورت وجود اينچنين پردازه هائی می توان با كليك ( سمت راست ) بر روی پردازه و انتخاب گزينه End Task به حيات آنها خاتمه داد .
تكه تكه شدن ديسك
به موازات اضافه كردن ، حذف و يا اعمال تغييرات بر روی فايل های موجود بر روی يك ديسك ، در چيدمان و ساختار سكتورهای اختصاص داده شده به يك فايل تغييراتی ايجاد می گردد و اين احتمال وجود خواهد داشت كه محتويات يك فايل در چندين سكتور غيرهمجوار ذخيره گردد . با استمرار وضعيت فوق كه به "تكه تكه شدن فايل " موسوم است ، فايل ها با وضعيتی نامطلوب بر روی ديسك نگهداری خواهند شد چراكه در زمان استفاده از يك فايل در مقابل بازيابی آن از طريق مجموعه ای از سكتور همجوار ، می بايست اطلاعات مربوط به يك فايل از طريق سكتورهای متعددی كه الزاما" در مجاورت فيزيكی هم نمی باشند ، بازيابی گردد . پيامد اين موضوع ، كاهش سرعت ذخيره و بازيابی فايل ها بر روی رسانه ذخيره سازی خواهد بود . چراكه هدهای ديسك می بايست بدفعات برای ذخيره و بازيابی هر يك از بخش های يك فايل بر روی رسانه ذخيره سازی حركت نمايند .
برخی از سيستم های عامل دارای امكانات مناسبی برای defrag كردن فضای ذخيره سازی می باشند . به عنوان نمونه در ويندوز xp می توان از برنامه defrag.exe استفاده نمود . يكی از مشكلاتی كه ممكن است باعث عدم اجرای موفقيت آميز فرآيند فوق گردد ، عدم وجود ظرفيت خالی بر روی رسانه ذخيره سازی است . بديهی است در چنين مواردی نمی توان انتظار انجام عمليات defrag موفقيت آميزی را داشته باشيم . برای استفاده از برنامه defrag می بايست بين 20 تا 25 درصد از فضای رسانه ذخيره سازی خالی باشد تا برنامه های defrag بتوانند پس از بررسی وضعيت موجود ، آن را بهينه نمايند . بنابراين در صورتی كه ظرفيت يك رسانه ذخيره سازی تكميل شده باشد و عملا" بر روی آن فضای خالی چندانی وجود نداشته باشد ، می بايست برخی از فايل های موجود را حذف و يا به مكان ديگری منتقل نمود .
برنامه های background
قطعا" تاكنون سيستم های متعددی را مشاهده نموده ايد كه دارای آيكون های متعددی در بخش system tray می باشند . هر آيكون نشاندهنده يك فرآيند در حال اجراء به صورت foreground و يا background است .اكثر فرآيندها به صورت background اجراء می گردند و كاربران نسبت به اين موضوع آگاهی ندارد چراكه برخی از برنامه ها به صورت اتوماتيك و در زمان راه اندازی سيستم اجراء می گردند .
برای آگاهی از اينگونه برنامه ها می توان فولدر Startup ( دستيابی از طريق منوی Start ) را بررسی نمود . تعداد زيادی از برنامه ها عناصر مورد نياز خود را در اين فولدر قرار می دهند تا به صورت background اجراء شوند . برخی از برنامه ها نظير Microsoft office FindFast بطرز قابل ملموسی باعث كاهش سرعت سيستم می گردند . پيشنهاد می گردد هر يك از آيتم های موجود در فولدر Startup بررسی و موارد غيرضروری حذف گردد .
توجه داشته باشيد كه تمامی برنامه هائی كه در زمان راه اندازی سيستم اجراء می گردند صرفا" در فولدر Startup نمايش داده نخواهند شد . يكی ديگر از مكان هائی كه با استفاده از آن می توان از وجود چنين برنامه هائی آگاهی يافت ، بررسی كليد های ريجستری زير می باشد :
HKEY_LOCAL_MACHINE/ Software/ Microsoft/ Windows/CurrentV ersion/Run
HKEY_LOCAL_MACHINE/ Software/ Microsoft/ Windows/CurrentV ersion/RunOnce
با اجرای برنامه msconfig.exe و مشاهده Startup Tab می توان از وضعيت برنامه هائی كه در زمان راه اندازی سيستم بطور اتوماتيك اجراء می شوند نيز آگاهی يافت .
مسائل مربوط به سيستم فايل
برخی از سيستم فايل ها دارای عملكردی قابل قبول تر در زمان كار با پارتيشن های بزرگ نسبت به ساير سيستم فايل ها می باشند . در ويندوز به منظور افزايش كارآئی سيستم توصيه شده است كه از سيستم فايل NTFS استفاده گردد . كارآئی سيستم فايل ، با اندازه و تعداد كلاستر موجود در يك ديسك ارتباط مستقيم دارد . در صورتی كه از سيستم فايل NTFS در ارتباط با يك هارد 60 گيگابايتی كه اندازه كلاستر آن 512 بايت در نظر گرفته شده است ،*استفاده شده باشد كارآئی آن كاهش پيدا خواهد كرد چراكه در چنين مواردی تعداد بسيار زيادی كلاستر بر روی ديسك ايجاد خواهد شد كه سيستم فايل می بايست آنها را مديريت نمايد ( اختصاص ، آزادسازی ، رديابی ، جستجو ) . مديريت كلاسترهای موجود بر روی ديسك در صورت تكه تكه شدن فضای ذخيره سازی مشكلات مضاعفی را ايجاد می نمايد .
به منظور حل مسائل فوق می توان از روش های متعددی استفاده نمود . استفاده از كلاسترهائی با ظرفيت بيشتر يك نمونه در اين زمنيه است . بدين ترتيب ، ذخيره و بازيابی يك فايل با سرعتی بيشتر انجام خواهد شد . با اين كه استفاده از كلاسترهائی با ظرفيت بالا ، تعداد كلاسترهای موجود بر روی رسانه ذخيره سازی را كاهش خواهد داد ولی با توجه به ابن كه معيار اختصاص فضاء به فايل ها بر اساس كلاستر می باشد ،*همواره اين احتمال وجود خواهد داشت كه درصد زيادی از فضای ذخيره سازی بلااستفاده باقی بماند، خصوصا" در مواردی كه فايل هائ*ی با ظرفيت اندك ايجاد شده باشد .
بررسی و تجديد نظر در برخی مقادير ريجستری می تواند در كيفيت ارائه خدمات سيستم فايل تاثير مستقيمی را به دنبال باشد .
پيكربندی و تنظيمات NtfsDisable8dot3Nam eCreation : اطلاعات مربوطه در كليد ريجستری زير ذخيره شده است و زمانی كه مقدار آن صفر در نظر گرفته شود، سيستم فايل از توليد اسامی فايل تابع قانون 3 . 8 به منظور سازگاری با نسخه های پيشين ، پيشگيری می نمايد . در صورت عدم ضرورت استفاده از اسامی فايل قديمی ، می توان با پيشگيری از ايجاد آنها كارآئی سيستم فايل NTFS را بهبود بخشيد .
HKEY_LOCAL_MACHINE/ SYSTEM/CurrentCo ntrolSet/ Control/Filesyst em
پيكربندی و تنظيمات NtfsDisableLastAcce ss : اطلاعات مربوطه در كليد ريجستری زير ذخيره شده است و زمانی كه مقدار اين ريجستری كه يك REG_DWORD است ، يك در نظر گرفته شود ، سيستم فايل NTFS پس از مشاهده فايل ها و دايركتوری ها ، تاريخ و زمان آنها را بهنگام نخواهد كرد . در صورت باز كردن و اعمال تغييرات در يك فايل از سياست فوق تبعيت نخواهد شد و زمان و تاريخ دستيابی به فايل بهنگام می گردد .
HKEY_LOCAL_MACHINE/ SYSTEM/CurrentCo ntrolSet/ Control/Filesyst em
در صورتی كه از سيستم فايل NTFS استفاده نمی گردد، می توان با انتقال فايل ها و يا فولدرها به خارج از فهرست ريشه ، وضعيت سيستم را بهبود بخشيد . كاربران معمولا" دايركتورهای ريشه را به عنوان مكان پيش فرض برای ذخيره فايل ها در نظر می گيرند. حتی المقدور می بايست فايل ها و يا فولدرها را در مكانی غير از فهرست ريشه ذخيره نمود . بدين ترتيب كارآئی سيستم بطرز محسوسی بهبود پيدا می نمايد .