فایلهای ضروری و مهم در برخی اوقات به علت اشتباه،ویروسی شدن و.. حذف میشوند و ما برای بازیابی آنها از نرم افزارهای Recovery استفاده میکنیم.

در ادمه روشی برای دسترسی به نسخه های های قبلی یک فایل یا پوشه معرفی میکنیم.

فعال کردن قابلیت Previous Version

در ابتدا شما برای بازیابی نسخه های قبلی یک فایل و پوشه باید قابلیت Previous Version داریوها سیستم خود را فعال کنید زیرا این قابلیت در ویندوز ۷ به طور پیش فرض فقط بر روی درایو C فعال است و شما در ابتدا فقط میتوانید به نسخه های قبلی فایل و پوشه این درایو دسترسی پیدا کنید،برای فعال نمودن قابلیت Previous Version بقیه داریو های سیستم مسیر زیر را دنبال کنید:

Control Panel > System and Security > System

سپس در پنجره ظاهر شده در سمت چپ بر روی گزینه System protection کلیک کنید.

در تب System protection و در قسمت protection setting درایو مورد نظر خود را برای فعال کردن این قابلیت انتخاب و بر روی دکمه Configure کلیک کنید.

در این پنجره شما با انتخاب گزینه اول “Restore system settings and previous version of files” میتوانید علاوه بر فعال کردن قابلیت Previous Version برای یک فایل،قابلیت Restore (بازیابی) نمودن تنظیمات این درایو را توسط System Restore ویندوز نیز فعال کنید،وبا گزینه دوم “Only restore the previous version of files” فقط قابلیت Previous Version برای یک فایل را فعال میکنید.(گزینه سوم برای غیر فعال کردن این تظیمات میباشد)

یکی از دو گزینه اول را به دلخواه انتخاب کنید و سپس از قسمت Disk Space Usage یک مقدار دلخواه از هارد درایو خود را برای این قابلیت اختصاص دهید(هر چقدر فضای بیشتری اختصاص دهید مدت زمان نگهداری ورژن های قبلی فایل و پوشه بر روی ویندوز بیشتر میشود).

در نهایت پس از انجام تنظیمات پنجره را OK کنید و سپس در صورت نیاز این تنظیمات برای داریو دیگر سیستم که میخواهید این ویژگی را داشته باشد فعال کنید.

استفاده از قابلیت Previous Version

حال برای استفاده از قابلیت previous version کافیست بر روی فایل یا پوشه مورد نظر کلیک راست و گزینه Restore previous version را انتخاب کنید.

در پنجره ظاهر شده شما میتوانید نسخه قبلی یک فایل و پوشه دور طول هفته،ماه و یا سال گذشته مشاهده کنید،حالا شما میتوانید براحتی نسخه مورد نظر خود را انتخاب و سپس از طریق گزینه های Open،Copy و یا Restore آنرا باز،کپی و یا بازیابی کنید.

 

در زمانه ی امروز اکثریت زندگی مردم را پر کرده و برای بسیاری مردم بدون اینترنت زندگی معنایی ندارد. در و دیوار شهر پر شده است از تبلیغات رنگارنگی که هر کدام کاربران را به استفاده از یک سرویس اینترنت دعوت می‌‌کند.تبلیغاتی که گاه آنقدر حجمشان زیاد می‌شود که شما می‌مانید کدام یک را بهتر است انتخاب کنید. اگر از کاربرانی باشید که برای اولین بار تصمیم به خرید سرویس اینترنت دارید حتما این سوال برایتان پیش آمده که بهتر است از سرویس ADSL (اینترنت پرسرعت) استفاده کنید یا وایمکس؟

اگر قرار است از سرویس ADSL‌استفاده کنید، بهتر است این سرویس را از چه شرکتی خریداری کنید یا چه نوع سرویسی را بخرید؟ یا اگر انتخاب شما براساس نیازتان وایمکس است، کدام شرکت خدمات‌دهنده در این بخش را انتخاب کنید؟ اگر به دنبال پاسخ این سوال‌ها هستید بهتر است با این گزارش همراه شوید.

در حال حاضر اگر تصمیم به خرید سرویس اینترنت دارید دو گزینه اصلی پبش‌روی شما است؛ یعنی استفاده از تکنولوژی ADSL‌ و وایکمس. در واقع در حال حاضر ADSL، وایمکس و شبکه‌های بی‌سیم مبتنی‌بر wifi، مدرن‌ترین راه‌های دسترسی به ‌اینترنت خانگی هستند. هر کدام از این دو سرویس مزیت‌های خاص خود را دارند.سرویس ADSL در صورتی که از شرکت‌های معتبر تهیه شود از کیفیت بهتری برخوردار است،

اما اگر به‌دلیل محدودیت‌های مخابراتی در منطقه‌ای که زندگی می‌کنید امکان سفارش ADSL را ندارید، شاید انتخاب سرویس وایمکس بهترین گزینه باشد.در واقع سرویس وایمکس شاید برای افرادی اجاره‌نشین یا افرادی که تمایل دارند اینترنت را به راحتی در منزل، محل کار و … همراه خود داشته باشند، گزینه مناسبی باشد. اگر هم اوضاع مالیتان خوب است، می‌توانید از دو سرویس در کنار یکدیگر استفاده کنید.

به چه سرعتی نیاز دارید؟

بعد از اینکه مشخص کردید کدام سرویس می‌تواند نیاز شما را برطرف کند، حالا بهتر است ببینید چه سرعتی مناسب نیاز شما از یک سرویس اینترنتی است.اینترنت پر سرعت در کشور، در سرعت‌های ۱۲۸، ۲۵۶، ۵۱۲ کیلوبیت بر ثانیه و نیز یک و دو مگابایت و به‌تازگی‌ها تا سرعت 10 مگابیتی عرضه می‌شود؛ اما در حال حاضر براساس برخی موانع قانونی در ایران، کاربران خانگی تنها امکان استفاده از اینترنت پرسرعت با سرعت 128 کیلو بیت بر ثانیه را دارند.

البته این مشکل نیز قابل‌حل است؛ چراکه شما می‌توانید با ارائه کارت دانشجویی، جواز کسب، مدارک شرکتی و … امکان استفاده از سرعت‌های بالاتر اینترنتی را نیز داشته باشید و به نوعی از دست این محدودیت قانونی خلاص شوید و اگر از اینترنت بیشتر برای مرور اخبار، چک کردن ایمیل و سر زدن به شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنید، سرعت ۱۲۸ برای شما مناسب است، اما اگر جزو آن دسته از کاربران هستید که مدام به دنبال دانلود انواع فایل یا مشاهده فیلم و بازی‌های آنلاین هستید بهتر است سرعت‌های بالاتر؛ یعنی 256 یا 512 را انتخاب کنید.

انتظار سرعت و کیفیت بالا نداشته باشید

سرویس اینترنت پرسرعت یا ADSL که شما از یک شرکت خریداری می‌کنید به بسیاری از عوامل بستگی دارد از جمله فاصله شما تا مرکز مخابراتی منطقه زندگیتان یا میزان مشترکان یک سرویس‌دهنده در یک مرکز مخابراتی؛ بنابراین اگر در خرید سرویس از یکی از شرکت‌های خدمات‌دهنده اینترنت ADSL به تجربیات اطرافیان خود دقت کرده‌اید، باید بگوییم که ممکن است کیفیت سرویسی که شما از یک شرکت خریداری می‌کنید با سرویسی که فرد دیگری از همان شرکت، اما در منطقه مخابراتی دیگری خریداری می‌کند متفاوت باشد.

در سرویس وایمکس هم داستان به همین شکل است؛ یعنی اگر شما در یک منطقه تجاری، شلوغ با ساختمان‌های بلند اقدام به استفاده از سرویس وایمکس کنید ممکن است با مشکلات متعددی روبه‌رو شوید و نتوانید از سرعت و کیفیت سرویس خود آن‌طور که باید استفاده کنید.

پس پیشنهاد می‌کنیم برای شروع استفاده از سرویس ADSL یا وایمکس، با خرید اینترنت پر سرعت ۱۲۸ و اشتراک یک ماهه آغاز کنید. تا در صورت عدم هماهنگی سرویس با نیازهای شما یا کیفیت پایین سرویس، امکان تغییر شرکت یا سرویس موردنظر خود را داشته باشید.

حجم مناسب نیازتان را بخرید

حالا که شرکت و میزان سرعت اینترنتی مورد نیاز خودتان را پیدا کرده‌اید گام بعدی باید میزان نیاز حجم ترافیک اینترنتی خود در هر ماه را مشخص کنید تا با این کار متحمل پرداخت هزینه بالایی نشوید. بر اساس تحقیقات انجام شده 60 درصد حجم ترافیک افرادی که بین 10 تا 20 گیگابیت ماهانه سقف داشته‌اند، در پایان ماه بدون استفاده باقی‌مانده است. پس بهتر است براساس نیاز خود حجم لازم را انتخاب کنید.

برای اغلب کاربران، به‌صورت ماهانه حجمی بین 3 تا 4 گیگ کاملا مناسب است، اما اگر از مشتریان پروپاقرص دانلود‌های اینترنتی هستید می‌توانید حجم مصرف ماهانه را به‌صورت نامحدود انتخاب کنید که البته برای این انتخاب باید هزینه بالایی نیز پرداخت کنید. مخصوصا در حال حاضر که براساس مصوبه سازمان تنظیم مقررات از 22 بهمن سال گذشته، سرویس ADSL شامل یک هزینه نگهداری ماهانه است و مشترک بسته به ترافیک استفاده شده باید هزینه سرویس خود را بپردازد.

پس اگر تنها اهل وب‌گردی و ارسال ایمیل هستید مطمئن باشید یک گیگ در ماه هم برای شما کفایت می‌کند. اشتراک ۱۲۸ سرویس ADSL برای یک ماه و با حجم ۳ گیگ، به‌طور میانگین ۱۵ هزار تومان برای شما هزینه در بر خواهد داشت که باید به مبالغ فوق هزینه راه‌اندازی را نیز
اضافه کنید.

در انتخاب مودم دقت کنید

استفاده از خدمات اینترنت پرسرعت بدون مودم امکان‌پذیر نیست. خرید مودم یکی از بخش‌های مهم برای راه‌اندازی سرویس اینترنت پرسرعت است.انتخاب یک مودم مناسب، یکی از گام‌های مشکلی است که اکثر کسانی که می‌خواهند برای اولین بار از این سرویس استفاده کنند با آن مواجه هستند. همیشه شرکت‌های خدمات‌دهنده اینترنت پرسرعت به کاربرانشان پیشنهاد و برخی مواقع اجبار می‌کنند که از مودم‌های مخصوص آن شرکت استفاده کنند

و در صورت رد این پیشنهاد از سوی کاربر این نکته را یادآور می‌شوند که اگر سرویسی که خریداری کرده‌اید دارای سرعت پایینی بود سیستم پشتیبانی هیچ مسوولیتی را قبول نخواهد کرد؛ اما تجربیات نشان داده که این تهدیدات زیاد جدی نیست؛ چراکه مودم‌های این شرکت‌ها با آنچه در بازار وجود دارد، تفاوتی ندارد.پس می‌توانید با یک جست‌وجوی دقیق و استفاده از تجربیات اطرافیانتان یک مودم مناسب و با کیفیت بخرید.

چه مودمی بخرید؟

بازار مودم پر است از مدل‌های مختلف که شاید برای شما به عنوان یک فرد تازه کار که تجربه‌ای هم در زمینه خرید این تجهیزات ندارید انتخاب یک مودم مناسب سخت باشد.مودم‌ها در دو نوع بی‌سیم یا وایرلس و معمولی یا همان مودم Combo ADSL در بازار کامپیوتر به فروش می‌رسند. مودم‌های ADSL معمولی، دارای یک پورت USBو یک پورتLAN هستند. مودم‌های ADSL وایرلس اما دارای 4پـورتLAN بوده و پـورت USB ندارند ودر واقع قابلیت ارتباط به‌صورت بی‌سیم را دارند؛ یعنی این مودم‌ها برای استفاده لپ‌تاپ و تلفن همراه مناسب هستند.

همچنین مهم‌ترین تفاوت مودم‌های ADSL وایرلس با مودم‌های Combo ADSL در این است که تعداد بیشتری از کاربران به‌صورت همزمان امکان اتصال به این مودم‌ها و استفاده از سرویسADSL را دارند. در هنگام خرید یک مودم توجه به پورت‌های آن بسیار مهم است. معمولا مودم یک پورت، برای تک کامپیوترها و منازل و مودم‌های چند پورت برای شرکت‌ها کاربرد دارد؛ به‌طوری‌کلی، اما پیشنهاد می‌کنیم برای لذت بردن از سرویس اینترنت پرسرعت خود از مودم بی‌سیم استفاده کنید؛ چراکه به جز شما میهمانان شما هم می‌توانند از اسمارت فون یا لپ‌تاپشان استفاده کنند.

مبارزه با نویز‌های مزاحم

یکی از مزیت‌های سرویس ADSL مشغول نشدن خط تلفن ثابت شماست، اما گاه مودم‌های این سرویس باعث ایجاد اختلال یا نویز روی خط تلفن شما می‌شود.البته هر سیستم دیگری از جمله خطوط برق قوی در نزدیکی کابل‌ها یا برخی نمایشگرهای شماره تلفن‌ها می‌توانند این نویز را در خطوط ایجاد کنند.برای جلوگیری از این مشکل معمولا توصیه می‌شود که برای استفاده از اینترنت از یک کابل جدا (یک خط شماره جدا) استفاده شود یا اینکه مودم در مسیر اولین خروجی کابل تلفن قرار بگیرد.

اگر انجام این راه‌حل‌ها برای شما امکان‌پذیر نیست یک راه ساده‌تر هم وجود دارد و آن استفاده از یک نویزگیر یا اسپلیتر (Splitter) است. نویزگیرها همراه با مودم‌ها عرضه نمی‌شوند، اما اکثر شرکت‌های خدمات‌دهنده ADSL یا شرکت‌های توزیع‌کننده مودم‌های ADSL همراه با مودم‌های خود این دستگاه کوچک را در اختیار کاربرانشان‌ می‌گذارند.

باید و نباید‌های استفاده از وایمکس

با تمام این توضیحات اگر مایل نیستید از سرویس ADSL‌ استفاده کنید یا به خاطر شرایط مکانی وکاری انتخاب وایمکس بهترین گزینه برای شماست، در حال حاضر اصلی‌ترین بازیگران این بازار دو اپراتور ایرانسل و مبین‌نت هستند.وایمکس می‌تواند مناسب افرادی باشد که در منطقه مسکونی ثابتی زندگی نمی‌کنند مانند مستاجران یا افرادی که مدام در حال حرکت یا سفر هستند؛ به‌طور کلی در رابطه با کیفیت خدمات این دو اپراتور، نمی‌توان نظر قاطعی داد؛ چراکه براساس تجربیات افراد مختلف و گزارش‌های ارائه خدمات از طریق این دوسرویس‌دهنده در هر منطقه، کیفیت متفاوتی دارد.

به‌طور مثال کاربری در منطقه تجریش تهران، از کیفیت وایمکس شرکت خدمات‌دهنده خود بسیار راضی است و بالعکس در منطقه ولیعصر، کاربران از اینترنت وایمکس همان شرکت شکایت می‌کنند. این داستان برای هر دو اپراتور به همین شکل است و هر کاربر‌ با توجه به محل سکونت، نظر متفاوتی دارد. کیفیت اینترنت وایمکس رابطه مستقیمی با فاصله مودم از دکل،

تراکم ساختمان‌ها، طبقه محل سکونت و حتی در شرایطی، وضعیت آب و هوا دارد.در واقع این نکته را باید در نظر داشته باشید که کیفیت وایمکس در تمامی استان‌ها و حتی مناطق، یکسان نیست و تنها با آزمایش توسط خود کاربر یا تجربه سایر افرادی که در منطقه موردنظر وایمکس داشته‌اند، می‌توان تصمیم درستی در رابطه با اپراتور موردنظر گرفت پس در انتخاب تعرفه ی نت خود دقت کنید و این خود نکته ی بسیار ممی است که باید به آن توجه کرد.

یکی از مشکلات شایعی که ممکن است در محیط ویندوز برایتان پیش آمده باشد، عدم اجرای صحیح فایل‌ها با فرمت exe می‌باشد. رفع این مشکل از طریق رجیستری ویندوز به راحتی قابل حل است.ممکن است برایتان پیش آمده باشد که فایل‌هایی که با فرمت exe هستند یا اجرا نمی‌شوند و یا این که توسط نرم افزارهای دیگر فراخوانی می‌شوند.

برای رفع این مشکل می‌توانید از روش زیر استفاده کنید.

با فشردن کلید‌های win+R پنجره‌ی Run را باز کنید.

سپس عبارت Regedit را در آن وارد کرده و Enter را بزنید.

در پنجره‌ی Registry editor مسیر زیر را طی کنید.

HKEY_CLASSES_ROOT.exe

اکنون بر روی Default کلیک نمایید.

اکنون اطمینان پیدا کنید که در قسمت Value data عبارت exe file درج شده باشد.در صورتی که در قسمت value data عبارت exe file درج نشده بود، محتویات Value data را پاک کرده و به جای آن exe file را وارد نموده و ok را بزنید.

سپس مسیر زیر را طی کنید.

HKEY_CLASSES_ROOTexefileshellopencommand

مجددا بر روی Default کلیک کنید.

مطمئن شوید که در قسمت Value data عبارت زیر قرار گرفته باشد.

“%۱″ %*

اگر این طور نبود، محتویات Value data را پاک کرده و عبارت فوق را جایگزین آن کنید.

در نهایت ok را بزنید، پنجره‌ی رجیستری را ببندید و مجددا سیستم را راه اندازی نمایید.

در آخرین نسخه از کروم می‌توانید اطلاعات و دیگر چیزهای شخصیتان را قفل کنید تا هنگامی‌که از کروم خود دور هستید یا می‌خواهید آن را به کسی بسپارید خیالتان از هر بابت راحت باشد. این کار هیچ افزونه خاصی هم نیاز ندارد و فقط باید سری به تنظیمات کروم بزنید. البته این تنظیمات مخفی هستند.

برای انجام این کار طبق دستور زیر عمل کنید:

ابتدا آدرس chrome://flags را در نوار بالای مرورگر کروم خود وارد کنید.

سپس به دنبال عبارت Enable new profile management system بگردید و کلید آبی Enable زیر آن را بفشارید.

در پایین صفحه، کلید Relaunch Now را بزنید و صبر کنید تا مرورگر یک بار باز و بسته شود.

حال در سمت راست بالای صفحه نواری اضافه می‌شود که با کلیک روی آن پنجره‌ی کوچکی باز می‌شود و می‌توانید با کلیک بر روی تصویر قفل، اقدام به قفل‌کردن پروفایلتان بکنید.

برای باز کردن این قفل از شما درخواست رمز می‌شود که این رمز همان رمز اکانت Gmail شماست که با آن وارد شده‌اید. این قفل حتی با باز و بسته کردن مرورگر و ریستارت کردن سیستم هم از بین نمی‌رود.

 

از آنجا كه این توصیه ها به زبان ساده و توسط یك هكر موفق ارائه شده، می تواند راهگشای بسیاری از كاربران ساده و عادی باشد. این مطلب بر اساس مقاله شخصی آقای كوین میتنیك تهیه شده است.

وی از جمله هكرهایی است كه خوانندگان ایرانی اخبار فناوری اطلاعات هم با نامش آشنا هستند و یكی از جنجالی ترین هكرهای دنیا محسوب می‌شود.

وی كه نام مستعار hacker poster boy را برای خودش انتخاب كرده بود، توسط وزارت دادگستری آمریكا به عنوان یكی از مهم‌ترین و تحت تعقیب ترین جنایتكاران رایانه ای تاریخ آمریكا معرفی شد. هك های او حتی موضوع دو فیلم سینمایی هم بوده است: Freedom Downtime و Takedown

میتنیك هك كردن را با سوءاستفاده از سیستم كارتی اتوبوس های لس آنجلس آغاز كرد تا به رایگان سوار اتوبوس شود. در ادامه به استراق سمع تلفنی پرداخت و سپس به سراغ شبكه های رایانه ای دیجیتال و سرقت از نرم افزارها رفت. وی دو سال و نیم از عمرش را صرف هك كردن رایانه ها، سرقت اسرار تجاری شركت ها و افراد، ایجاد اختلال در شبكه های تلفنی و نفوذ به سیستم ملی هشدار دفاعی در آمریكا نمود. او حتی از هك كردن رایانه های هكرهای همكارش نیز ابایی نداشت.

وی پس از 5 سال زندان كه هشت ماهش را در انفرادی گذراند به فرد مفیدی برای جامعه مبدل شده و به عنوان مشاور امنیتی، نویسنده و سخنران در حال فعالیت است.

حفاظت از خود در محیط اینترنت كار بسیار پرچالشی است. اینترنت یك محیط جهانی است كه اشخاصی بی پروا از آن سوی كره زمین قادر به شناسایی نقاط ضعف رایانه شما و سوءاستفاده از آن هستند. آنها می توانند از این نقاط ضعف برای كنترل دسترسی به حساس ترین اسرار شما سواستفاده كنند.

آنها حتی می توانند از رایانه شما برای ذخیره سازی اطلاعات به سرقت رفته كارت های اعتباری یا انواع محتویات نامناسب استفاده كنند. آنها می توانند به كاربران بی پناه خانگی یا صاحبان مشاغل حمله كنند.

در این بخش از گزارش، 10 اقدام مهم و اساسی كه برای حفاظت از اطلاعات و منابع رایانه‌ای در برابركاربران بد دنیای سایبر باید انجام شود، از قول این هكر سابق به اطلاع می رسانیم.

*- نسخه پشتیبان از اطلاعات مهم تهیه كنید
از همه اطلاعات خود نسخه پشتیبان یا بك آپ تهیه كنید. شما در برابر حملات مصون نیستید. سرقت و از دست رفتن اطلاعات برای شما هم ممكن است اتفاق بیفتد. یك كرم یا تروجان نفوذی برای از بین بردن همه اطلاعات شما كافیست.

*- انتخاب كلمه عبور مناسب را سرسری نگیرید
كلمات عبوری انتخاب كنید كه معقول و منطقی بوده و حدس زدن آنها دشوار باشد. چند عدد را پشت سرهم ردیف نكنید. همیشه كلمات عبور پیش فرض را تغییر دهید.

*- نرم افزار آنتی ویروس فراموش نشود
از نرم افزارهای ضدویروس مشهور و معتبر استفاده كنید و همیشه آنها را به روز كنید.

*- سیستم عامل رایانه را بروز نگه دارید
سیستم عامل خود را به طور مرتب به روز كرده و تمامی وصله های امنیتی عرضه شده توسط شركت طراح هر سیستم عامل را بارگذاری و نصب كنید.

*- مراقب نرم‌افزارهای ضعیف امنیتی باشید
حتی الامكان از استفاده از نرم افزارهای ضعیف و در معرض حمله خودداری كرده و قابلیت های خودكار نامطمئن آنها به خصوص در نرم افزارهای ایمیل را از كار بیندازید.

*- رمزگذاری اطلاعات
از نرم افزارهای رمزگذاری اطلاعات مانند PGP در زمان ارسال ایمیل استفاده كنید. از این نرم افزار می توانید برای حفاظت از كل هارد دیسك خود نیز استفاده كنید.

*- نصب نرم‌افزارهای شناسایی عوامل نفوذی را فراموش نكنید
حتما نرم افزاری برای شناسایی نرم افزارهای مخرب جاسوس برای روی رایانه تان نصب كنید. حتی بهتر است چندین نرم افزار برای این كار نصب كنید. برنامه های سازگار با دیگر نرم افزارهای مشابه مانند SpyCop انتخاب های ایده آلی هستند.

*- به دور رایانه خود دیوار آتشین بكشید
از دیوار آتش یا firewall شخصی استفاده كنید. پیكربندی فایروال خود را به دقت انجام دهید تا از نفوذ به رایانه شما جلوگیری شود. این فایروال ها همچنین مانع وارد آمدن خسارت به شبكه ها وسایت هایی كه به آنها متصل هستید، شده و قادر به تشخیص ماهیت برنامه هایی هستند كه تلاش می كنند به شبكه اینترنت متصل شوند.

*- حذف برنامه‌های دسترسی از راه دور
امكاناتی را بر روی رایانه به آنها احتیاج ندارید از كار بیندازید. به خصوص برنامه های كاربردی كه دسترسی به رایانه شما را از راه دور ممكن می كنند (مانند Remote Desktop، RealVNC و NetBIOS) را حذف یا به اصطلاح disable كنید.

*- از امنیت شبكه‌های رایانه‌ای اطمینان حاصل كنید
در جهت ایمن سازی شبكه های رایانه ای و به خصوص شبكه های بی سیم بكوشید. شبكه های وای – فای خانگی را با كلمه عبوری با حداقل 20 كاراكتر ایمن كنید. پیكربندی اتصال لپ تاپ خود به شبكه را به گونه ای انجام دهید كه برقراری ارتباط تنها در حالت Infrastructure اتفاق بیفتد.

هكرها روز به روز به روش های پیچیده تری برای سرقت اطلاعات كاربران روی می آورند، ولی شما با رعایت همین نكات ساده، آسیب پذیری سیستم های رایانه‌ای خود را به حداقل خواهید رساند.

در این مقاله چگونگی اتصال کامپیوتر به تلویزیون، از طریق بلوتوث را به شما آموزش می‌دهیم.

تلویزیون‌ها در چند دهه‌ی اخير پيشرفت بسيار زیادی داشته‌اند. در حقيقت، آن‌ها از دستگاه‌های سرگرمی خیلی ساده تولیدکننده محتوا از نوارهای ویدئویی، به دستگاه‌های بسیار پیچیده‌ی الكترونيكي تبدیل شده‌اند. بسیاری از آن‌ها قابلیت‌هایی چون اتصال به اينترنت، دانلود برنامه‌ها و اتصالات بی‌سیم را دارند. در اين بين بلوتوث يكي از قابلیت‌های بی‌سیم است كه در تلویزیون‌هاي جديد مورد استفاده قرار می‌گیرد.

درحالی که برخی کاربردهای معمول آن، اتصال به کنترل از راه دور و یا صفحه کلید است، شما می‌توانید بسیاری از تلویزیون‌ها را به کامپیوتر شخصیتان متصل کنید. تلویزیون‌هاي مختلف داراي ویژگی‌های متفاوتي براي استفاده از اين امكان هستند، اما راه اندازي همه‌ی آن‌ها اساساً يكسان است.

دستوالعمل ها
1. تلويزيون خود را روشن و بلوتوث آن را فعال كنيد. تقريباً هر تلويزيون براي فعال كردن بلوتوث خود نيازمند به‌کارگیری يك روش متفاوت است، پس اگر نمی‌دانید بلوتوث دستگاهتان کجاست، برای خواندن توضیحات به دفترچه تلویزیون مراجعه کنید.

2. بلوتوث تلويزيون خود را بر روی حالت قابل کشف (Discoverable) تنظيم كنيد، اگر پیشاپیش در این حالت تنظیم نشده است.

3. در كامپيوتر خود بر روي دکمه‌ی ” Start” و سپس ” Control Panel” كليك كنيد.

4. در قسمت ” Hardware and Sound” بر روي گزینه‌ی ” Add a device” كليك كنيد.

5. كمي صبر كنيد تا كامپيوترتان دستگاه‌های اطراف را شناسایی کند. اگر نام تلويزيون خود را در ليست مشاهده نكرديد، مطمئن شوید که بلوتوث در حالت discoverable قرار دارد و فاصله دو دستگاه از هم خیلی زیاد نباشد. برای مشخص کردن برد تقریبی بلوتوث، ممکن است نیاز باشد به دفترچه راهنمای تلویزیون خود مراجعه کنید.

6. نام تلويزيون خود را وقتی در پنجره “Add a device” ظاهر شد، انتخاب كنيد.

7. بر روي دکمه‌ی ” Next” كليك كرده و صبر کنید تا کامپیوتر وصل شود.

8. اگر تلويزيون از شما درخواست ورودی می‌کند، از طريق ریموت کنترل يا دكمه هاي تلویریون اتصال با کامپیوتر را برقرار كنيد. معمولاً دستگاه‌های داراي بلوتوث، براي اتصال به چنین ورودی‌هایی نیاز دارند؛ در غير این صورت هر كسي که يك دستگاه داراي بلوتوث داشته باشد، می‌تواند حتی بدون اجازه‌ی شما به تلويزيونتان متصل شود. پس از چند لحظه تلویزیون و کامپیوتر شما باید به هم متصل شده باشند.

نكات و هشدارها
• تلویزیون‌های مختلف قابلیت‌های متفاوتي از طريق بلوتوث در اختیار شما قرار می‌دهند، پس شما باید دفترچه راهنماي تلویزیون خود را برای دانستن جزییات مطالعه کنید. از برخی از قابلیت‌های رایج، می‌توان به انتقال رسانه نظير موزيك براي پخش زنده و يا حتي ذخيره سازي (در صورتی که تلویزیون شما حافظه داخلی داشته باشد) اشاره کرد.

بسياري از اين تلویزیون‌ها به شما اجازه می‌دهند تا قابلیت‌های آن‌ها مانند عوض کردن کانال‌ها، تغییر تنظيمات، و حتی نصب بروز رساني سيستم را از طريق كامپيوترتان و کاملاً بدون نیاز به سیم‌کشی اضافی كنترل كنيد. برخی از گزینه‌های دیگر، همانند کنترل دستگاه‌هایی که به تلویزیون متصل شده‌اند (همانند دستگاه‌های بازی و دستگاه‌های ضبط و پخش ویدئویی)، از طریق این اتصال ممکن نیست.

• دستگاه‌های قدیمی‌تر بلوتوث، هنگامی‌که نزديك به هم استفاده می‌شدند، در کار یکدیگر تداخل ايجاد می‌کردند كه اين باعث كاهش شدید نرخ انتقال داده‌ها می‌شد. تمام كامپيوترها و تلویزیون‌هاي مدرن، حداقل از بلوتوث 2.0 استفاده می‌کنند که این مشکل را برطرف کرده است.

• يكي از مشكلاتی که ممکن است با آن روبه رو شوید، وجود سیگنال‌های ضعيف مابين كامپيوتر و تلويزيون است، به‌ویژه هنگامی‌که فاصله‌ی دو دستگاه زياد باشد. دسته‌های مختلف دستگاه‌های بلوتوث، بردهای متفاوتي دارند، بنابراين اگر در اتصال دستگاه‌ها دچار مشكل شديد بهتر است آن دو را كمي به هم نزدیک‌تر كرده و يا به‌جای استفاده از کامپیوتر رومیزی، از دستگاه ديگري، مثل يك لپ تاپ، براي برقراري ارتباط استفاده كنيد.

اگر تاکنون برای خرید یک ل‍پ‌تاپ جدید سری به سایت‌های تکنولوژی زده باشید، بدون شک رزولوشن‌ لپ‌تاپ‌ها برایتان مسئله‌ساز شده باشد. در واقع یک لپ‌تاپ ۱۵ اینچی را که رزولوشن مثلا 1366 در 768 دارد، در مقایسه با لپ‌تاپی با همان اندازه ولی رزولوشن 1920 در 1080، کیفیت یکسانی ندارند. اما این موضوع چگونه بر عملکرد دستگاه‌های دیجیتالی شما تأثیر می‌گذارد.

پیکسل‌ها
قبل از آنکه سیر تا پیاز ماجرا را برایتان شرح دهیم، بد نیست اگر کمی در رابطه با مفهوم پیکسل صحبت کنیم. همانطور که می‌دانید، رزولوشن توسط ضرب دو عدد همچون 1600 در 900 بیان می‌گردد. این عدد به تعداد خط‌هایی که در طول و تعداد خطوطی که در عرض وجود دارند، اشاره دارد. بنابراین یک مفهوم بسیار ساده در این بین وجود دارد؛ تعداد خطوط بیشتر در طول و عرض به معنای رزولوشن بیشتر است.

همانطور که اعلام شد افزایش رزولوشن و بالاتر رفتن مقدار آن باعث کوچکتر‌شدن پیکسل‌ها می‌شود. این کوچکتر شدن پیکسل‌ها از طرف دیگر سبب وسعت بخشیدن به صفحه و نمایش بیشتر محتویات در اندازه و ابعاد کوچکتر است. در واقع مهم نیست که صفحه‌نمایش لپ‌تاپ شما چه اندازه‌ای داشته باشد؛ بلکه حتی در دو صفحه‌نمایش یک اندازه، هر چه تعداد پیکسل‌ها بالاتر رود، شما محتویات بیشتری را به علت کوچکتر‌شدن پیکسل‌ها مشاهده خواهید کرد. در کنار این‌ها، افزایش رزولوشن باعث افزایش شارپ‌بودن تصویر و همچنین تراکم بیشتر پیکسل‌ها می‌گردد.

در ادامه سه رزولوشن 1366 در 768، 1600 در 900 و 1920 در 1080 را در یک صفحه‌نمایش یک‌اندازه لپ‌تاپ مورد بررسی قرار می‌دهیم.

1366 در 768 :
در این رزولوشن متن‌ها و تصاویر به اندازه کافی بزرگ و خوانا هستند. اما این رزولوشن به لحاظ اندازه، چندان با صفحه‌نمایش‌های بزرگ مناسب نیست. این موضوع خصوصاً در برنامه‌هایی همچون آفیس که می‌خواهید حجم بیشتری از اطلاعات را مشاهده نمایید اندکی آزاردهنده خواهد بود. طراحی بسیاری از اپلیکیشن‌ها و نرم‌افزارها، برای حداقل رزولوشن ۷۶۸ در عرض تولید شده‌اند که این موضوع سبب می‌شود تا کل حجم عمودی صفحه توسط نرم‌افزار اشغال گردد و حتی گاهی بخشی از نرم‌افزار در پایین صفحه یا تسک‌بار قرار بگیرد. عیب دیگر این رزولوشن در خصوصا لپ‌تاپ‌ها آن است که امکان اجرای دو برنامه در کنار هم تقریباً غیر ممکن خواهد بود.

1600 در 900 :
در این رزولوشن متن‌ها و تصاویر به اندازه کافی بزرگ و خوانا هستند. همچنین شما می‌توانید محتوای بیشتری را مشاهده کنید و برای خواندن یا نوشتن کمتر نیازمند اسکرول مطالب می‌شوید. همچنین اجرای اپلیکیشن‌ها در مجاورت یکدیگر به صورت Side By Side امکان پذیر خواهد بود.

1920 در 1080 :
در اپلیکیشن‌هایی که مقدار زیادی داده یا اطلاعات در آن‌ها وجود دارد، همه چیز به آسانی و وضوح قابل مشاهده است و کمتر نیازمند اسکرول برای دیدن محتوای بیشتر هستید. همچنین در یک صفحه‌نمایش حتی به اندازه ۱۵ اینچی با این رزولوشن، وسعت دید و نمایش محتویات همانند و به اندازه یک صفحه ۲۲ اینچی خواهد بود.

سخن پایانی:‌
اما در نهایت به هنگام انتخاب رزولوشن مناسب، به خاطر سپردن چند نکته از اهمیت بسیاری برخوردار است. اولین نکته آن است که افزایش رزولوشن در لپ‌تاپ با ابعاد کوچک، نه تنها کمکی به شما نمی‌کند بلکه با کوچکتر‌شدن محتوای قابل مشاهده، خواندن و استفاده‌کردن از آن دشوار می‌شود. مگر در صورتی که نرم‌افزارهای مورد نظر شما امکان تنظیم رزولوشن را داشته باشند.

در طرف دیگر رزولوشن‌های بسیار بالا که این روزها به عنوان تبلیغات جیب بسیاری از مشتریان را خالی می‌کند، لزوماً در کارآیی لپ‌تاپ شما تغییری ایجاد نمی‌کند؛ چرا که این موضوع به عوامل دیگری همچون فاصله‌ای که از آن قصد دارید به‌صفحه نمایش نگاه کنید و همچنین قدرت چشم غیر‌مسلح در تشخیص پیکسل‌ها نیز وابسته است؛ چرا که چشمان غیرمسلح، توانایی تشخیص تفاوت در تراکم پیکسلی بالاتر از حد استاندارد را ندارد.

پس پارامترهای لازم برای تشخیص یک صفحه‌نمایش با بهترین کیفیت، علاوه بر رزولوشن به تعداد رنگ‌های قابل تولید توسط صفحه، نوع پنل صفحه‌نمایش و … نیز بستگی دارد.

برای پاکسازی صفحه نمایش از اثر انگشت و سایر لک‌ها محلول‌های متفاوتی پیشنهاد می‌شود اما توجه داشته باشید که مواد پاک‌کننده از ترکیبات الکلی و آمونیاکی استفاده می‌کنند. این محلول‌ها می‌توانند با آسیب به غشای بیرونی نمایشگر باعث کاهش کیفیت تصویر شوند زیرا با حل شدن پوشش پلاستیکی صفحه نمایش، تصویر بعد از مدتی مات می‌شود و جلا و شفافیت آن از بین خواهد رفت.

مهمترین لک‌های روی نمایشگر لپ‌تاپ، موبایل و مانیتور به دلیل اثر انگشت و چربی‌های موجود در سطح بدن است. این چربی‌ها نیاز به یک منبع اسیدی برای پاکسازی دارند به همین دلیل نمی‌توان از آب خالی برای تمیز کردن لپ تاپ استفاده کرد. اگر نمایشگر زیاد کثیف نشده است رطوبت آب بهترین تمیز کننده است و هیچ ماده دیگری جای آن را نمی‌گیرد. پس می‌توانید از یک دستمال مرطوب و بدون هیچ شوینده‌ای دستگاه را پاک کنید. اگر در تمیز کردن لپ‌تاپ تنبل هستید و این کار را به صورت روزانه و هفتگی انجام نمی‌دهید نیاز به محلولی دارید که روی چربی موثر باشد.

ترکیب آب و الکل؟ به هیچ عنوان!

در گذشته گفته می‌شد برای پاک سازی صفحه نمایش مانیتورها می‌توان از ترکیب ۱۰ درصد الکل در آب مقطر استفاده کرد. این ترکیب به دلیل جنس پوشش مانیتورهای CRT قدیمی که از شیشه بود ضرری برای دستگاه نداشت اما در محصولات جدید از طلق‌های پلاستیکی استفاده می‌شود و این محلول نه تنها دیگر توصیه نمی‌شود بلکه می‌تواند صفحه نمایش را دچار آسیب‌های جدی کند.

شیشه‌شورها برای شیشه هستند

محلول‌هایی که برای تمیز کردن شیشه و آینه تولید شده اند در مقابل سیلیس شیشه و سایر ترکیبات مشابه خنثی هستند و آسیبی به آن نمی‌رسانند اما رویه لپ تاپ و مانیتور از جنس پلاستیک است و نمی‌توان آنها را پیشنهاد کرد. عده‌ای برای کاهش آسیب به نمایشگر این محلول‌ها را با آب رقیق می‌کنند ولی این عمل نیز می‌تواند در دراز مدت کیفیت تصویر و ضخامت لایه محافظ نمایشگر را کاهش دهد.

ترکیب آب و سرکه

همچنان توصیه می‌کنیم برای پاک‌کردن لپ تاپ از آب خالی استفاده کنید. اگر نمایشگر چرب شده است و آب به تنهایی جوابگو نیست سرکه سفید یکی از بهترین گزینه‌ها است. سرکه خاصیت اسیدی دارد و می‌تواند در برابر لک‌های چربی موثر باشد اما مقدار اسید طبیعی موجود در این ماده همچنان برای استفاده مستقیم زیاد است و بهتر است محلول را توسط آب رقیق کنید. برای این کار می‌توانید از نسبت ۳۰ درصد سرکه و ۷۰ درصد آب استفاده کنید اگر این نسبت تا ۵۰ درصد هم افزایش پیدا کند باز هم مشکلی پیش نخواهد آمد اما با توجه به ترکیبات متفاوت سرکه در بازار بهتر است که جانب احتیاط را رعایت کنید.

چگونه نمایشگر تمیز کنیم

برای ترکیب آب و سرکه بهتر است از آب مقطر یا جوشیده استفاده شود در این حالت مقدار املاح موجود در آب کمتر است. جهت ترکیب آب و سرکه کافی است دو استکان آب را با یک استکان سرکه حل کنید سپس این محلول را توسط افشانه به دستمال بپاشید. دستمال باید کمی رطوبت پیدا کند و نباید خیس شود. سپس آن را به صورت چرخشی روی نمایشگر بکشید و از حرکت عمودی یا افقی خودداری کنید.

دستمال

دستمال نخی بدون پرز برای تمیز کردن لپ تاپ مناسب است. معمولا پارچه‌های نخی برای لباس‌های راحتی استفاده می‌شوند و می‌توانید از لباس‌های قدیمی کمک بگیرید. اگر به دنبال یک گزینه کاملا مناسب هستید، دستمال عینک بهترین گزینه است. قطر الیاف در این دستمال‌ها بسیار نازک است و باعث خراشیدگی سطحی نمی‌شوند. موادی مثل روزنامه، کاغذ، دستمال کاغذی، پارچه‌های کتان و غیره براین کار مناسب نیستند و باعث سایش نمایشگر می‌شوند. این خراش‌ها ممکن است بسیار ریز باشند و حتی با چشم دیده نشوند اما در بلند مدت خواهید دید که جلای براق تصویر کاملا مات شده است و حتی در تصاویری که نور کم دارند نیز این سایش‌ها خود را نشان می‌دهند.

درباره دنیای تخصصی امنیت اینترنت٬ همچون بسیاری عرصه‌های دیگر٬ افسانه‌هایی سینه به سینه نقل می‌شوند که اگرچه از نگاه متخصصان آشکارا صحت ندارند٬ اما در باورهای عمومی جای مستحکمی برای خود یافته‌اند.

وب‌سایت “لایف‌هکر” برای بررسی این افسانه‌ها و ماجراهای نادرستی که در باورهای عمومی ریشه دوانده‌اند پای صحبت متخصصان دنیای امنیت نشسته تا تفاوت خیال و واقعیت را روشن کند. این مطلب دربرگیرنده تجزیه و تحلیل پنج افسانه رایج درباره امنیت وب در سراسر جهان است.

افسانه اول: کسی مرا هک نخواهد کرد؛ من چیزی ندارم که ارزش ربودن داشته باشد

این باور نادرست در شکل‌های گوناگونی مطرح می‌شود٬ اما منشا آن این پیش‌فرض است که چون من کاربری گمنام در گوشه‌ای از جهانم٬ دلیلی ندارد که هدف حملات سایبری قرار گیرم و کسی برای نفوذ به سیستمم تلاش کند و حتی اگر چنین تلاشی صورت گیرد هم روی کامپیوتر٬ تبلت یا اسمارت‌فونم چیز مهمی برای از دست دادن ندارم.

این باوری بسیار رایج است. مساله این است که هکرها شخص شما را مستقیم هدف قرار نمی‌دهند. آنها دام‌های گسترده‌ای پهن می‌کنند٬ یا اینترنت را در ابعادی وسیع از طریق محدوده گسترده آدرس‌های آی‌پی اسکن می‌کنند تا سیستم‌های آسیب‌پذیر را بیابند٬ و اگر سیستم شما به‌عنوان سیستمی آلوده و آسیب‌پذیر در اسکنرهای آنها شناخته شود کارتان ساخته است.
بیشتر بخوانید: هشت کار اشتباهی که نباید با آی‌فون‌تان انجام دهید

گذشته از این٬ آنها فقط به دنبال اطلاعات شخصی شما نیستند. همین که سیستمی آسیب‌پذیر در اختیار دارید که به اینترنت متصل است٬ برای آنها دارایی ارزشمندی محسوب می‌شود و چون کنترل آن را در دست دارند می‌توانند هرچه می‌خواهند به‌صورت پنهان در آن ذخیره کنند یا در آینده برای هدایت حملات گسترده‌تر سایبری (DOS) از سیستم شما هم در یک زنجیره بزرگ‌تر استفاده کنند.

افسانه دوم: وی‌پی‌ان و سرویس‌هایی نظیر Tor مرا به عنصری ناشناس در اینترنت تبدیل خواهد کرد.

سرویس‌هایی نظیر “تور” که با کدگذاری ترافیک و عبور دادن آن از تونل‌های پنهان٬ امکان ناشناس ماندن در اینترنت را برای کاربر فراهم می‌کنند٬ یا سرویس‌های وی‌پی‌ان٬ عملکردشان کاملا به هوش کاربرشان وابسته است. آنها می‌توانند همان‌قدر هوشمند عمل کنند که شما؛ مشروط به آن‌که عملکرد شما هم در بهره‌گیری از آنها هوشمندانه باشد. هرگز این نکته را از یاد نبرید: همه این‌ها در نهایت ابزارند؛ ابزاری در دست شما.

شاید شنیده باشید که کاربری مثلا می‌گوید از تور استفاده می‌کند و مطمئن است که کسی نمی‌توند فعالیت‌هایش را ردیابی کند. “کاملا ناشناس” ماندن در دنیای آنلاین کاری به‌غایت دشوار است. این نکته را به خاطر داشته باشید که وی‌پی‌ان‌ها برای تامین امنیت ساخته شده‌اند٬ نه برای فراهم کردن امکان ناشناس ماندن شما در اینترنت.

این ابزارها نمی‌توانند امنیت و ناشناس ماندن را به‌طور کامل و بی‌نقص تامین کنند. تور می‌تواند فعالیت‌های شما را از چشم کمپانی‌هایی که در جستجوی داده‌های خصوصی هستند٬ خدمات‌دهنده‌های اینترنت و تا حدود زیادی از چشم دولت‌ها پنهان نگه دارد. وی‌پی‌ان هم ترافیک اینترنت شما را رمزگذاری می‌کند تا در صورت نفوذ به ارتباطات دیجیتال شما٬ محتوای آن قابل رویت نباشد. با این همه٬ شما با این ابزارها همچنان متکی به شبکه‌ای هستید که در کنترل دیگران است و اگر مدیران آن شبکه‌ها بخواهند می‌توانند رمزهای لازم را بگشایند و هویت‌تان را برملا کنند.
کاربران اینترنت باید باید با افسانه‌های رایج پیرامون امور ایمنی و امنیتی در فضای مجازی وادع کنند

کاربران اینترنت باید باید با افسانه‌های رایج پیرامون امور ایمنی و امنیتی در فضای مجازی وادع کنند

افسانه سوم: غیرفعال کردن SSID و تنظیمات پیش‌فرض MAC برای حراست از شبکه وای‌فای کافی است

هنوز هم کاربرانی پیدا می‌شوند که شبکه‌های وایرلس خود را بدون رمز و باز تنظیم می‌کنند و به جای آن SSID را غیرفعال می‌کنند یا از فیلترینگ MAC بهره می‌گیرند تا اتصال وای‌فای خود را امن کنند و از چشم دیگران دور نگه دارند. این روش‌ها ممکن است شما را از گزند رهگذران غیرفنی در امان نگه دارد٬ اما کسی که از نظر فنی خبره باشد می‌تواند به سادگی از سد این محدودیت‌ها بگذرد و به ترافیک اینترنت شما دسترسی پیدا کند.

در واقع پنهان کردن SSID یکی از ناکارآمدترین اقدامات برای تامین امنیت است. گذشته از این٬ حتما اتصال وایرلس خود را رمزگذاری (Encrypt) کنید و برای رمزگذاری هم از استاندارد پیش‌فرض WEP استفاده نکنید. این استاندارد را به سادگی می‌توان کرک کرد و درهم‌شکست. بهترین استاندارد امنیتی موجود برای وای‌فای WPA2 است.

افسانه چهارم: با وب‌گردی در حالت Incognito حریم خصوصی من در امان خواهد بود

گوگل‌کروم امکان وب‌گردی Incognito (با هویت مستعار) را برای کاربران فراهم می‌کند. وب‌گردی در این حالت تا حدودی حریم خصوصی کاربر را تامین می‌کند٬ اما صرفا در برابر دیگر افرادی که از همان سیستم کامپیوتری استفاده می‌کنند٬ نه در برابر نفوذ کسانی که در کمین نشسته‌اند تا به دنیای شما راه یابند.

وب‌گردی در حالت Incognito اصلا به این معنی نیست که فعالیت‌های شما قابل ردیابی نخواهد بود. این حالت فقط و فقط فعالیت‌های شما را از چشم دیگر کاربران همان سیستم مشخص پنهان می‌کند. حتی اگر در حالت Incognito باشید و هم‌زمان با اکانت گوگل‌تان هم لاگین کرده باشید٬ آنچه جستجو می‌کنید هم‌چنان در پیشینه جستجوهای گوگل‌تان ذخیره خواهد شد. افزونه‌ها هم در این شرایط همچنان به پیشینه فعالیت‌های شما دسترسی دارند.

افسانه پنجم: من نیازی به آنتی‌ویروس یا ابزارهای مقابله با بدافزار ندارم چون کار پرریسکی در اینترنت انجام نمی‌دهم

یکی از نادرست‌ترین و در عین حال رایج‌ترین باورها در دنیای امنیت آنلاین همین است که تا زمانی که کار پرریسکی در اینترنت انجام نمی‌دهید٬ نیازی به آنتی‌ویروس یا ابزارهای مقابله با بدافزارها ندارید. تامین امنیت لزوما به عادات و رفتارهای شما ربطی ندارد٬ بلکه رفتار و فعالیت‌های دیگران هم می‌تواند امنیت شما را به خطر بیاندازد.

به تازگی مشخص شد که گروهی از هکرها توانستند کد مخربی به نام Styx Exploit را در تبلیغاتی که در یوتیوب پخش می‌شود جاسازی کنند. هرکسی که به هر نحوی با چنین تبلیغاتی روبرو شود٬ بلافاصله سیستمش به ویروس Styx آلوده خواهد شد و قربانی بالقوه حملات هکرها خواهد بود. به همین سادگی.

می‌بینید که حتی یوتیوب هم که سرویسی پاک و امن تصور می‌شود٬ از چنین تهدیدهایی در امان نیست. تنها راه درست مقابله با این تهدیدات به‌روزرسانی منظم سیستم عامل و نرم‌افزار آنتی‌ویروس است.

اگر در خانه، بچه یا حیوان خانگی ندارید، به هر ترتیب به مرور زمان، لکه‌های مزاحم بر روی مانیتور یا پنل تلویزیون‌تان انباشته خواهند شد. اما اگر در خانه‌تان هم بچه و هم حیوان خانگی وجود دارد، باید به فکر روش‌های بهتری برای نظافت باشید. با یک بررسی کوتاه و سریع در مورد روش‌های پیشنهادی تولید کنندگان LCD و تلویزیون‌های HD برای تمیز‌کردن سطوح مانیتور یا صفحه‌نمایش تلویزیون، به لیستی از کارها برخورد خواهید کرد. در این لیست بیشتر، کارهایی وجود دارند که نباید آن‌ها را انجام دهید، تا روش‌هایی که بتوانید از آن استفاده کنید. همچنین اکثر این شیوه‌ها در تضاد با یکدیگر هستند.

لیست کارهایی که «نباید» انجام دهید:

– از اسپری های آئروسل، حلال یا مواد ساینده استفاده نکنید.

– از هرچیزی به غیر از آب گرم استفاده نکنید.

– از هیچ نوع مایعی برای تمیز‌کردن سطوح استفاده نکنید.

– از پاشیدن هر نوع مایعی به صورت مستقیم به سمت صفحه‌نمایش خودداری کنید.

– از پارچه سخت برای تمیز‌کردن استفاده نکنید.

– برای تمیز‌کردن لکه‌های برجسته، از ناخن یا جسم نوک‌تیز دیگری استفاده نکنید.

لیست کارهایی که «می‌توانید» آنها را انجام دهید:

طبق تمام توصیه‌های ذکر شده توسط تولید‌کنندگان مانیتور‌ و تلویزیون‌ و همچنین تجربه‌های که با آزمون و خطا به دست آمده، موارد زیر را به شما توصیه می کنیم.

– از یک پارچه خشک، نرم، بدون پرز و ترجیحاً یک پارچه میکرو فیبر مخصوص تمیز‌کردن که احتمالاً در کنار مانیتور با تلویزیون‌تان در هنگام خرید همراه بوده است، استفاده نمایید.

– در صورت نیاز از محلول آب و صابون رقیق استفاده کنید.

– در ابتدا سعی کنید صفحه‌نمایش را با یک پارچه خشک و بدون پرز، تمیز کنید. اگر نتوانستید پارچه مناسب برای تمیز‌کردن صفحه‌نمایش را پیدا کنید، به هیچ وجه از پارچه معمولی استفاده نکنید.بهترین کار این است که به دنبال پارچه مخصوص لپ‌تاپ یا دیگر گجت‌هایتان باشید؛ زیرا پارچه‌های معمولی می‌توانند به صفحه‌نمایش صدمه وارد کنند.

– اگر هنوز موفق به تمیز‌کردن لکه‌های روی صفحه‌نمایش نشدید، 2 پارچه انتخاب کنید و آنها را به محلول رقیق مایع ظرفشویی و آب گرم آغشته کنید.پس از اینکه با پارچه خشک، صفحه‌نمایش را از هر نوع گرد‌و‌خاک پاک کردید، پارچه دیگر را با محلول مایع ظرفشویی آغشته کنید، آن را فشار دهید و به آرامی صفحه‌نمایش را با آن پاک کنید. سپس، پارچه آغشته شده به صابون‌تان را با آب تمیز کنید، محکم آن را فشار دهید و سپس با کمک آن صفحه‌نمایش را برای از میان‌بردن هر‌گونه صابون باقی مانده، تمیز نمایید.

Alt، اين کليد کوچک که در سطر آخر کي بورد در ميان کليد ويندوز و Space جا خوش کرده است را چندان دست کم نگيريد! چون کليد بسيار کارآمد و با استفاده اي براي حرفه اي هاست. در اين جا قصد داريم شما را با 5 کاربرد جالب Alt آشنا کنيم تا شما نيز به اهميت آن پي ببريد:

1- براي رسيدن به properties کافيست Alt را نگه داسته و روي فايل مورد نظر دوبار کليک کنيد.

2- کليدAlt در هر پنجره اي با يک فشار منوهاي پنجره را فعال مي کند و با ترکيب ان با هر کدام از حروف منوها، که زير آن خط کشيده شده است، پنجره مربوط به آن منو را باز مي کند.

3- در مرورگر اينترنت اکسپلورر، ترکيب Alt و End شما را به آخرين صفحه اي که مشاهده کرده ايد خواهد برد.

4- در مرورگر اينترنت اکسپلورر ترکيب Alt با يکي از دو کليد جهت راست و چپ عمل Back و Forward را انجام مي دهد.

5- با ترکيب Alt و Tab شما مي توانيد به سهولت پنجره هاي فعال ويندوز را جابه جا کنيد.
تعيين تاريخ انقضا براي رمز عبور حساب هاي کاربري در ويندوز XP
همانطور که مي دانيد هر کاربر در ويندوز XP مي تواند براي حساب کاربري خود رمز عبور تعيين کند؛ به طوري که تنها با وارد نمودن رمز عبور به طور امکان ورود به محيط ويندوز مهياست. اين رمز عبور به طور پيش فرض تاريخ انقضايي ندارد و هميشگي است و تا زماني که مجددا توسط کاربر تغيير نکند پابرجا خواهد ماند. اما شايد شما دوست داشته باشيد که براي رمز عبور حساب کاربري خود در ويندوز تاريخ انقضايي تعيين کنيد. بدين گونه که به عنوان مثال بعد از 14 روز رمز باطل شده و از سيستم محو گردد و طبعا پس از آن ديگر براي ورود به ويندوز به وسيله آن حساب کاربري نياز به وارد کردن پسورد نخواهد بود. جالب است بدانيد اين کار بدون نياز به برنامه جانبي خاصي و تنها از طريق محيط ويندوز و رجيستري امکان پذير است.

بدين منظور از منوي startبهContorol panel برويد. سپس بر روي Administrative Tools و پس از آن Computer Management دوبار کليک کنيد. در پنجره Computer Management از منوي کناري بر روي Local User and Groups کليک کرده و زير شاخه هاي آن را باز کنيد. سپس Users را انتخاب نماييد.خواهيد ديد که حساب هاي کاربري فعال در ويندوز در پنجره کناري نمايان مي شود.
بر روي نام کاربري که قصد تعيين تاريخ انقضا براي رمز عبورش را داريد راست کليک کرده و Properties را انتخاب کنيد.
در پنجره باز شده در همان تب General، تيک گزينه Password Never Expires را برداريد. دکمه OK را بزنيد. اکنون رمز عبور کاربري شما داراي محدوديت زماني 14 روزه شده است و پس از 14 روز منقضي مي شود.

براي تغيير تاريخ انقضا از 14 روز يه تعداد روزها ديگر بايستي مرحله دوم ترفند را اجرا کنيد:
از منوي Start وارد Run شده و عبارت regedit را وارد کرده و Enter بزنيد تا رجيستري ويندوز باز شود.

اين مسير را دنبال نماييد:
HKEY- LOCALMACHINESO FTWAREMicrosoft Windows NTCurrent Version Winlogon
اکنون از قسمت ديگر صفحه passwordexpirywarning را يافته و بر روي آن دوبار کليک کنيد.
در پنجره کوچک باز شده تيک گزينه Decimal را بزنيد تا تغييرات راحت تر باشد.
حال کافيست به جاي عدد 14 تعداد روزهايي که مي خواهيد پسورد پس از ثبت منقضي شود را وارد نماييد پس از ثبت تعداد روزها و تغيير آن دکمه ok را زده و رجيستري را ببنديد تا تغييرات ذخيره شود. اکنون پسورد شما پس از تاريخ ثبت ان پس از گذشت تعداد روزهاي تعيين شده منقضي و حذف مي شود.

ممکن است بارها برایتان پیش امده باشد که لپ‌تاپ خود را نتوانید راه‌اندازی یا بوت کنید. گاهی ممکن است به دلیل نداشتن تخصص نیاز به رفتن به یک مغازه و پرداخت مبلغی برای رفع مشکلتان داشته باشید. در اینجا قصد داریم ۶ راهکار کلی برای یک لپ‌تاپ و یا حتی پی‌سی که بوت نمی‌شوند را به شما معرفی کنیم. این مطلب هم برای افراد مبتدی و هم برای افراد حرفه‌ای تر کاربردی می‌باشد. پس با ما همراه باشید.

* چک کردن منبع انرژی و پاور

این یک مشکل همگانی است و برای بسیاری از افراد اتفاق می‌افتد. در زمینه‌ی منبع تغذیه و پاور ممکن است موارد زیادی به درستی کار نکنند: از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به استفاده از منبع انرژی اشتباهی، فیوز خراب و یا آداپتر سوخته اشاره کرد.

ابتدا مطمپن شوید که دستگاه شارژ دارد و اگر از این بابت مطمئن نیستید و امکان فهمیدن وجود ندارد شارژر را وصل کنید تا ببینید دستگاه شارز می‌شود یا نه و سپس آن را روشن کنید. ممکن است در همین بخش مشکل روشن نشدن دستگاه حل شود. اگر باز هم مشکلی وجود داشت و دستگاه شارژ نمی‌شد حتما از درست و متناسب بودن شارژر برای لپ‌تاپ خود مطمئن شوید.

اکثر لپتاب‌های یک شرکت دارای شارژر‌های یکسانی می‌باشند. اما گر بیشتر از یک لپ‌تاپ ذر خانه دارید، امکان اتصال شارژر اشتباهی به دستگاه نیز وجود دارد. استفاده از یک شارژر اشتباه ممکن است ولتاژ مربوط به دستگاه را تامین نکند . این اتصال شارژر اشتباهی در دیگر گجت‌ها نیز اتفاث می‌افتد؛ به عنوان مثال اسپیکر‌ها.

اگر در مراحل قبلی موفق به روشن کردن لپ‌تاپ نبودید باید منبع تامیین انرژی را چک کنید؛ از فیوز اصلی برق گرفته تا پریز برق و یا حتی سه‌راه متصل به آن را باید بررسی کنید. ابتدا ببینید آیا پریز مربوطه برقی را تولید می‌کند یا نه. اگر سالم بود و از رسیدن برق به دستگاه مطمئن هستید باید از راه دیگری وارد شد.

* چک کردن صفحه نمایش

ممکن است دکمه‌های چشمک زن دستگاه روشن باشند و صدای فن را نیز بشنوید اما تصویری در صفحه‌ی نمایش نمایان نباشد؛ این مشکل نیز بسیار شایع می‌باشد. ابتدا لپ‌تاپ را به یک اتاق تاریک ببرید تا مطمئن شوید که هیچ تصویر کمرنگی در صفحه قرار نداشته باشد. فهمیدن اینکه دلیل روشن نشدن یک لپ‌تاپ، صفحه‌ی نمایش آن است کار مشکلی نیست.

اگر تصویر تیره و کمرنگی را در صفحه مشاهده می‌کنید شاید مبدل لپ‌تاپ دچار مشکل شده است. اگر دست به آچار و فنی هستید، تعویض مبدل لپ‌تاپ کار سختی نیست؛ البته باید از خرید مبدل متناسب با لپ‌تاپ باید مورد توجه قرار گیرد. از آنجایی که مبدل‌ها کمی گران قیمت هستند ممکن است پول لازم برای خرید یک مبدل دیگر را نداشته باشید.

اگر آن تصویر کمرنگ را مشاهده نکردید پس مشکل از پنل ال‌سی‌دی شما می‌باشد. تعویض این پنل کار دشواری است و متاسفانه گران نیز می‌باشد. پیشنهاد می‌کنیم خودتون این کار را انجام ندهید. حتی اگر لپ‌تاپ شما قدیمی است پیشنهاد می‌کنیم به جای تعویض پنل به فکر خرید یک لپ‌تاپ جدید باشید.

* هرگونه اتصال USB و یا مموری کارت را قطع کنید

اگر مشکلی با منبع پاور و صفحه نمایش نبود پس ویندوز در عملکرد خود مشکل دارد و اولین کاری که باید بکنید، قطع اتصال هرگونه USB و مموری کارت و حتی دی‌وی‌دی و بلوری می‌باشد. دلیل آن هم این است که ممکنه ویندوز در روشن شدن به همراه این وارد دچار مشکل شده باشد.

* استفاده از سی‌دی کمک (Rescue Disk)

اگر ویندوز قبل از رسیدن به صفحه لوگ‌این به شما ارور و پیام‌هایی را نشان می‌دهید اولین کار استفاده از یک Rescue Disk می‌باشد. اگر هم از این سی‌دی‌ها ندارید می‌توانید آن را از یک کامپیوتر دیگر دانلود و بر روی یک سی‌دی یا دی‌وی‌دی رایت کنید و سپس از ان استفاده کنید. همچنین می‌توانید آن را بر روی یک فلش یو‌اس‌بی بریزید. سپس ویندوز را روشن کنید و به وسیله‌ آن سعی کنید مشکل ویندوز را برطرف کنید. نحوه‌ی ساخت و استفاده از Rescue Disk را در آینده نزدیک به طور کامل آموزش خواهیم داد.

* از حالت Safe Mode استفاده کنید

حتی اگر نتوانید ویندوز را راه‌اندازی کنید می‌توانید از حالت Safe Mode استفاده کنید. برای اینکار می‌توانید از دکمه ی F8 استفاده کنید. پس از زدن این دکمه وارد صفحه ای می‌شوید که به شما امکان استفاده از Safe Mode استفاده نمایید.

با ورود به بخش Safe Mode می توانید تنظیماتی که موجب روشن نشدن لپ‌تاپ شده است را غیرفعال کنید و ویندوز را راه‌اندازی کنید. در این بخش سعی کنید هر برنامه‌ای که جدیدا نصب کرده اید را پاک کنید و همچنین درایورهای جدید را نیز پاک کنید. ساخت یک اکانت جدید نیز پیشنهاد می‌شود چرا که ممکن است اکانت فعلی خراب شده باشد. در این بخش گزینه‌ی Repair your Computer را نیز مشاهده می‌کنید که می توانید از آن نیز استفاده کنید. الیته برای استفاده از این بخش باید سی‌دی ویندوز را در داخل لپ‌تاپ قرار دهید.

* مشکلات سخت افزاری

اگر مشکل شما باز هم حل نشد به احتمال زیاد سخت‌افزار دستگاه مشکلاتی را بوجود آورده است. به عنوان مثال نصب یک مموری جدید بر روی دستگاه که باید آن را جذف کرده و نسخه‌ی قدیمی را دوباره جایگزین کنید. گاهی وقت‌ها نیز مشکلات سخت‌افزاری به راحتی حل نمی‌شوند و در اینجا باید به یک متخصص مراجعه شود. امیدوارم این مطلب برای شما عزیزان مفید بوده باشد.

ممکن است شما نیز گاهی با این مشکل مواجه شده باشید که یکی از درگاه‌های USB کامپیوتر به شکلی ناگهانی از کار بیفتد.
به گزارش گروه خواندنی های باشگاه خبرنگاران، این مشکل می‌تواند دلیل نرم‌افزاری داشته باشد. از ویندوز XP به بعد، قابلیتی به ویندوزها اضافه شده است که در آن برای صرفه‌جویی در مصرف انرژی، گاهی اوقات برخی از درگاه‌های USB از کار میفتند. در این ترفند نحوه‌ی غیر فعال کردن این قابلیت را برای شما بازگو می‌کنیم.

بدین منظور:

کلیدهای ترکیبی Win+R را زده و در کادر Run عبارت control را وارد کرده و Enter بزنید.

ابتدا به Hardware and Sound و سپس به Power Options بروید.

بر روی Change plan settings کلیک کنید.

به Change advanced power settings بروید.

به دنبال USB settings بگردید و بر روی + کنار آن کلیک کنید.

اکنون بار دیگر بر روی + گزینه‌ی USB selective suspend setting نیز کلیک کنید.

اکنون وضعیت این گزینه را از Enabled به Disabled تغییر دهید.

بر روی OK کلیک کنید.

 

در شرایطی که میلیون ها سایت و وبلاگ در اینترنت بر سر تصاحب جایگاه بالاتر در بین نتایج جست و جوگرها رقابت و مبارزه می کنند ، کسب رتبه در موتورهای جست و جو کار سخت و دشواری است و کسانی در این میان توفیق به دست می آورند که بر نحوه عملکرد موتورهای جست و جو آگاه باشند و خود را با اصول مورد نظر جست و جو گرها سازگار کنند .

 

معیار گوگل برای این ارزیابی یا «رنکینگ»، لینک ها، اسم ها و اعتبار شما نزد دیگر صفحات اینترنت می باشد و بر اساس نمره یا رنک(RANK) مخاطبانتان و تعداد آنان، اهمیت شما را مشخص می کند. این ارزیابی ثابت نمی باشد، در واقع گوگل هر چند ماه یک بار در اینترنت جستجو (SURF) می کند و رنک صفحات را کم و زیاد می کند.

 

سایت ها و وبلاگ ها پیج رنک های مختلفی دارند. معتبرترین سایت‌های اینترنتی اعم از گوگل، یاهو، بی بی سی، W3.ORG، نیویورک تایمز، MSN، بلاگر و چندین و چند سایت دولتی و غیر دولتی دیگر دارای نمره 9 یا 10 می باشند که دارنده بیشترین رنک پیج در اینترنت می باشند.

 

PAGE RANK چه کاربردی دارد؟

اینکه PAGE RANK به چه دردی می خورد !! ساده است ، رتبه بندی گوگل بر صورت می‌گیرد.

سوال این است ، پس از یک درخواست کلمه کلیدی از گوگل ، آدرس وب سایت‌ها و صفحات دیگر چگونه نمایش داده می شود، جواب راهگشا است ، براساس PAGE RANK یا رتبه هر صفحه اینترنتی که شامل نتیجه جستجو می شود.

فرض کنید صفحهA دارای رنک2، صفحه B عدد 6 و C نمره 4 را داراست ، کلمه یزد در تمام صفحات بعنوان کلمه کلیدی لحاظ شده است

یک کاربر کلمه یزد را جستجو می کند در میان آدرس صفحات یافته شده صفحات A, B , C لحاظ می شود اما گوگل ابتدا B بعد صفحه C و در نهایت A را نمایش می دهد ، پس رنک گوگل در جستجو ها حرف اول را می‌زند.

کاربران فضای مجازی برای دسترسی به صفحات مختلف اینترنتی نیازمند استفاده از مرورگر‌ها هستند. این مرورگر‌ها اولین نقطه تماس میان کاربران و اینترنت محسوب می‌شوند. از این روز عدم رعایت نکات امنیتی مربوط به آن‌ها می‌تواند خطراتی برای اطلاعات کاربران ایجاد کند.شرکت‌های مختلف، مرورگرهای متفاوتی را ارائه کرده‌اند. این شرکت‌ها در دوره‌های زمانی نسخه‌های جدید از مرورگرهای خود عرضه می‌کنند. همچنین با شناخت نقاط ضعف این نرم افزارهای به رفع مشکلات آن‌ها می‌پردازند.مرورگر کروم محصول شرکت گوگل، مرورگر اینترنت اکسپلورر محصول شرکت مایکروسافت و مرورگر فایرفاکس از معروف‌ترین مرورگر‌ها هستند و بیشترین کاربران را به خود اختصاص داده‌اند. اوپرا، سافاری از دیگر مرورگرهای عرضه شده هستند.

 

از سال ۲۰۱۰ تاکنون درصد کاربران استفاده کننده از گوگل کروم افزایش چشمگیری داشته است. از سوی دیگر اکسپلورر بخش عمده‌ای از سهم خود را از دست داده و فایرفاکس نیز نتوانسه رشدی داشته باشد.

سهولت در استفاده، امکانات کاربردی برای کاربران، سرعت و امنیت بالای گوگل کروم یکی از دلایل رشد درصد کاربران این نرم افزار است.

 

چگونه امنیت مرورگر خود را افزایش دهیم؟

محتویات فعال؛ جاوا اسکریپت و کوکی‌هادر اغلب وب سایت‌ها به منظور افزایش کارایی آن‌ها از اسکریپت‌ها استفاده می‌شود. به عنوان نمونه می‌توان به پنجره خبرهای دینامیک صفحه اصلی برترین ها اشاره کرد. این نوع اسکریپت‌ها را «محتویات فعال» می‌نامند که می‌توانند به راهی برای سرقت اطلاعات کاربران تبدیل شوند.جاوا اسکریپت یکی از پر استفاده‌ترین زبان‌های اسکریپت نویسی است که در اکثر وب سایت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. به همین دلیل بسیار اهمیت دارد که به پیام‌هایی که ویروس یاب سیستم در این باره می‌دهد، دقت کنید. همچنین با انجام تنظیمات مناسب در مرورگرتان خطرات این نرم افزار‌ها را کاهش دهید.به منظور پیشگیری از خطرات محتویات فعال، امکانات متعددی در اکثر مرورگر‌ها پیش بینی شده که با استفاده می‌توان یک سطح ایمنی مناسب ایجاد کرد.این تنظیمات ممکن است محدودیت‌هایی در استفاده از وب سایت‌ها ایجاد کند به عنوان نمونه بخش‌هایی از یک وب سایت مشخص که توسط این برنامه‌ها پشتیبانی می‌شود برای کاربران قابل مشاهده و استفاده نباشد.در مورد وب سایت‌هایی که درباره‌ی آن‌ها شناخت کافی ندارید غیر فعال کردن محتویات فعال امنیت شما را افزایش می‌دهد گرچه ممکن است در استفاده از آن وب سایت مشکلاتی بوجود بیاید.

 

کوکی یک فایل است که توسط یک وب سایت‌ برای ضبط اطلاعات روی کامپیو‌تر شما قرار می‌گیرد. این اطلاعات می‌تواند شامل مواردی باشد شما در آن سایت وارد کرده‌اید: نام، ایمیل و سایر اطلاعات شخصی. این فایل‌ها در مرورگرهای اکسپلورر در فولدر Temporary Internet Files و در فایر فاکس در فولدری به نام کوکی ذخیره می‌شوند.برخی کوکی‌ها صفحاتی را که به آن مراجعه کرده‌اید و مدت زمان حضورتان در آن صفحات را ثبت می‌کنند. این کوکی‌ها در سهولت استفاده از وب سایت‌ها موثراند. به عنوان نمونه وقتی برای وارد شدن به ایمیل خود درخواست حفظ اطلاعات خود را می‌کنید، کوکی‌ها این وظیفه را انجام می‌دهند.هر وب سایت تنها می‌تواند از اطلاعاتی که شما وارد کرده‌اید استفاده کند. به همین دلیل سعی کنید تنها اطلاعات ضروری را وارد کنید. همچنین اگر از امنیت وب سایتی مطمئن نیستید از وارد کردن اطلاعات خود برای استفاده از امکانات آن خودداری کنید. خصوصا وب سایت‌هایی که خدمات رایگان ارئه می‌کنند می‌توانند برای امنیت شما خطر ایجاد کنند.

 

اشاره به این نکته هم ضروری است که وب سایت‌ها فقط می‌توانند کوکی‌هایی را که خود ایجاد کرده‌اند بخوانند و نمی‌توانند به اطلاعات سایر کوکی‌ها دسترسی داشته باشند.به منظور افزایش سطح ایمنی خود، می‌بایست تنظیمات امنیتی لازم در خصوص اعمال محدودیت یا بلاک کردن کوکی‌ها را در جهت حفظ حریم خصوصی، انجام داد. در صورتی که از یک کامپیو‌تر عمومی استفاده می‌کنید، می‌بایست کوکی‌ها را غیر فعال کنید تا پیشگیری لازم در خصوص دستیابی سایرین به اطلاعات شخصی شما، صورت پذیرد.تنظیمات مرورگر را چگونه تغییر دهیمبسته به نوع مرورگر انجام تنظیمات آن متفاوت است. در مرورگر اکسپلورر می‌توان پس از انتخاب Tools از تولزبار منو، گزینه Internet Options را انتخاب کرد. در ادامه گزینه‌ی Security tab و پس از آن Custome Level، سطح امنیتی مورد نظر را انتخاب کرد.در مرورگر فایرفاکس، پس از انتخاب Edit می‌توان گزینه Preferences را انتخاب و با کلیک رویPrivacy & Security، سطح امنیتی مناسب را تعریف کرد.برخی از مرورگر‌ها دارای سطوح امنیتتی از قبل تعریف شده‌ای هستند که می‌توان در صورت تمایل از آنان استفاده کرد.

 

پس از انتخاب یکی از تنظیمات امنیتی، برخی از ویژگی‌های مرورگر فعال و تعدادی دیگر، غیرفعال می‌شوند. در برخی موارد نیز پیش از اجازه‌ی دسترسی به وب سایت از کاربر اجازه خواسته می‌شود. این دسترسی می‌تواند موردی و یا همیشگی باشد.کاربران می‌توانند در دوره‌های زمانی مختلف کوکی‌ها را از روی سیستم خود حذف کنند. برای انجام این کار تنها لازم است به بخش تنظیمات وارد شوید و گزینه‌ی Browsing History را انتخاب و اطلاعات ذخیره شده در این بخش را پاک کنید.